meta name = “viewport” content = “width = device-width, initial-scale = 1.0”
Milligenhof goes Wales Cardigan Bay 2023 (slot)

De dinsdag begint grijs. We doen nog een laatste rondje tuincentrum, hoe leggen we dit aan Bert uit... Niet! We verstoppen onze laatste aankopen onder de stoel van de auto. Jeannette maakt alvast de macaronisaus voor het avondeten klaar, met daarin alle restjes groente van de week. Daarna vertrekken we naar Aberaeron, waar we nog een keer met Bert de wandeling in tegengestelde richting  willen lopen.

We parkeren gratis bij de Kiosk en lopen langs de rivier richting haven, waar we pauzeren op een terrasje. Omdat het inmiddels al laat in de middag is, besluiten we via een kortere weg terug te lopen. Om 17.23 uur zijn we terug bij de auto. 'We zijn nog de enigen op de parkeerplaats', zegt Jeannette nog gekscherend.

milligenhof-cardigan-bay-013

Bij het wegrijden zien we een bord waarop staat: 'Gate closes at 17.30'. OEPS, dat bord hadden we niet gezien. Lachend reden we terug en maakten foute grappen over wat je allemaal wel niet in 7 minuten kan doen: rijst koken, sigaar roken en zelfs een workout. Maar hoe blij kun je zijn met 7 minuten, als je bedenkt dat we daar geen internet hadden gehad om een taxi te vinden die sowieso geen natte honden had willen vervoeren. Soms moet het ook mee zitten. Een mooi avontuur, morgen op naar meer.

De missie van onze nieuwe dag was: geen vogelhuisjes meer en betaald parkeren zonder hekken. Nou, dat is gelukt! Op opnieuw de mooiste dag van de week volgens buienradar stellen we onze navigatie in op Garn Fawr in Pembrokeshire National Park. Jinx en Ratna gaan mee. Jessie en Roos houden een rustdag bij Bert. Na een uurtje rijden op een smal weggetje met niets dan gras en rotsblokken horen we 'bestemming bereikt'. Achter een grasheuvel ligt inderdaad een parkeerplaats zonder hek. 

milligenhof-cardigan-bay-014

We lopen weg in miezer, die al snel verandert in serieuze regen en wind vanuit zee. Langs de smalle rotspaadjes vervolgen we onze weg richting de vuurtoren. Ook hier lopen paarden los op de kliffen. De regen lijkt de gewoonste zaak van de wereld voor ze, zo ook het passeren van wandelaars en honden. Met de vuurtoren in zicht houden we vol en tussen de buien door eten we snel ons broodje. Met de kruimels nog tussen de kiezen gaat de regen door waar hij mee bezig was en staat het water ons inmiddels in de schoenen. Vanaf de vuurtoren pakken we de weg terug naar de auto, 3 km flink omhoog, bij iedere stap hoorde we een soppend geluid. Zelfs Jinx liep voor het eerst in haar leven achterop en vond het stom. Van Ratna zijn we het 'stom vinden' wel gewend. Bij de auto hebben we gelukkig warme badjassen voor de honden. Zelf zitten we op een oude handdoek. Lang leve het zeeklimaat. Thuis lekker douchen, we hebben nog macaroni!

Onze laatste dag in Wales is aangebroken. Er is slecht weer voorspeld, maar de lucht ziet blauw en de zon schijnt. Om het af te leren kiezen we een route van klimmen en dalen bij LLangranog. Op het hoogste punt rusten we uit op een plateau met een waanzinnig uitzicht en nemen nog wat laatste foto’s. Wat een prachtige vakantie... het is perfect! ’s Middags pakken we de auto in. De dakkoffer sluit nog net. De Volvo is veranderd in één rijdend vogelhuis, maar wij hebben er lol van. We eten bij de Italiaan op de hoek, waar bij de ingang 2 dames met hun paard aan de hand zitten te borrelen... waarom ook niet. We kregen een leuk tafeltje toegewezen en intussen lag het voltallige personeel op de grond onze honden te aaien. Het restaurant beschikte over leuke bedrijfskleding met 'Cardigan' in het logo. Na wat smekende blikken gingen we naar huis met een trui en een T-shirt. Wat een leuke bonte avond. 

Natuurlijk hebben we ook voor de terugweg een plan. Wandelen bij de watervallen in Brecon Beacons National Park. Ook hier weten ze hoe smal een weg kan zijn. Links en rechts ruist het hoge gras tegen de portieren... Monique geniet volop (NOT). We eindigen op een betaalde parkeerplaats zonder hek, waar we een omgevingskaart bekijken voor de route.

Het staat goed aangegeven en de honden hebben weer energie voor 10. Na 1,5 waterval vinden we het wel genoeg. De steile trappen vinden we niet geschikt voor de honden en we wandelen de route via het bospad uit. 

milligenhof-cardigan-bay-009

Op naar de B&B in Maidstone. Na veel file rond Londen worden we daar weer hartelijk ontvangen en heffen we het glas op een fijne vakantie. De volgende ochtend weten we zeker dat de bedden écht zo slecht zijn als dat we dachten. Na een niet al te Engels ontbijt en een rondje om de kerk zijn we klaar voor ons laatste ritje aan de linkerkant. Ook nu weer krijgen we bij het inchecken commentaar bij de Pet-reception. Deze keer op het handschrift van de dierenarts in het paspoort van Jinx, maar we mogen toch door. Zonder enige aarzeling nemen we het juiste poortje en met de incheckcode bij de hand schuiven we de Volvo de shuttle in... Oefening baart kunst (dit geldt nog niet voor smalle weggetjes en achteruit rijden). Na een tussenstop bij de Mac zijn we weer thuis. Onder het motto 'je moet ook iets meemaken' kijken we terug op deze mooie reis. Ook het schrijven van dit verhaal laat het mij herbeleven. Je voelt de slotwoorden vast aankomen... het was PERFECT!!!

Terug naar belevenissen ►
De kennel
Even voorstellen
Belevenissen
Resultaten
Fokkerij
Pupinformatie
Stammoeders
Teven
Algemeen
De Welsh Corgi Cardigan
Externe links
© 2023 - De Milligenhof

‌

AI Website Builder