Met enige hulp, omdat ik zelf een hekel aan gebruiksaanwijzingen heb (of beter gezegd, ik weiger toe te geven dat ik de kleine lettertjes zelfs met bril niet meer kan lezen), is de camera geïnstalleerd en ontvang ik sindsdien echt geweldig beeld (en geluid) op mijn telefoon.

Wanneer het bedtijd is, gaan de honden altijd naar de ‘kennelkamer’ (een 2e aangebouwde huiskamer). Jinx en Ratna hebben daar hun sofa en Holly en Vesper gaan nog in de bench. Van een afstand kon ik via de camera zien dat iedereen zoet ging slapen. Ik was blij met mijn nieuwe speledingetje en dacht: “zie je, wat zijn ze toch lekker zoet”. In het weekend mag er zelfs wel eens een hond boven op bed slapen… gewoon omdat het kan.

Uiteindelijk komt aan het volledig thuiswerken ook een einde en het leek me een goed plan om standaard op de woensdagmorgen weer naar kantoor te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had voor vertrek nog een extra groot rondje met ze gelopen, waarna ze naar de kennelkamer gingen. Radio aan voor de sfeer en met een kluifje in de bench en op de sofa voor hun ochtendslaapje.

Op kantoor aangekomen zette ik vol trots mijn camera-app aan. Je voelt hem aankomen… ze sliepen NIET! Jinx en Ratna liepen als een stelletje hooligans door de ruimte en blaften met regelmaat. Holly en Vesper zaten rechtop in de bench en deden op hun manier graag aan deze coronademonstratie mee. Ik zag dat hun benchkussen zorgvuldig aan stukken werd verscheurd als uiting van hun protest.

Ik heb onmiddellijk mijn laptop dichtgeklapt en ben naar huis gegaan. Bij thuiskomst kon ik ze nog op heterdaad betrappen op dit ongehoorde gedrag en heb ik ze nog wat lelijke woorden toegeslingerd. Ik dacht: dit gaan we anders doen!!!!